Vrijdag de dertiende...

Tilburg

Piushaven

Donderdag 

De eerste was draait. En er zullen meerdere volgen. Twintig kilo totaal! Vervelend voor degene die zojuist de haven invoeren en ook willen wassen. Die zijn de eerste uren niet aan de beurt. Hoe triest….

Een avontuur van formaat.

Vlak voor we linksaf gingen richting Piushaven, hadden we nog een stevige ERvaring. Geen “AAN” hoewel dat maar een haar scheelde, nee het werd een ER-varing. Een beroepsschipper voor ons schoof richting stuurboord wal (is naar rechts). Waarop Jaap dacht hem aan bakboordzijde (is aan de linkerzijde)  te kunnen passeren. Even voorbij zijn schroefwater kreeg dat schip grip op ons en gingen we als een pingpong bal uit koers. Het was een situatie als beschreven in de eerste lessen uit Vaarboek I waarvoor met nadruk op de gevaren gewezen wordt bij het  passeren van een (groot) schip. Dus doen we dit niet gauw weer, alles verliep deze (ene) keer goed, alleen een beetje geschrokken, maar wel een flinke ervaring rijker geworden.

“Waarom niet vooraf even overlegd?” vroeg de schipper ons, tijdens een gesprek een paar minuutjes later, nadat hij ons een voorstel deed om hem op een ander punt veiliger te gaan passeren. Iets wat overigens niet meer nodig was, aangezien we vlakbij de haven waren waar we uiteindelijk heen wilden.

Tja, wat moeten we op zo’n vraag zeggen? Niks toch?

Alle andere keren wanneer we in zo’n situatie geraken, pakken we altijd de Marifoon. En vragen om permissie om te mogen passeren, waarop de schippers de schroefbeweging tot een minimum beperken en dan lukt alles prima. Waarom deze keer geen overleg….? Tja….

Ons tweede avontuur(tje) is de was. Vier wassen verder en de wasmachine stopt en blokkeert de deur. Het is tien uur in de avond. “Alleen met grof geweld open te krijgen”, zei Jaap. Iets wat in mijn herinnering via een noodknop geregeld kon worden. Maar waar zit zo’n ding verstopt? Is bij elke machine anders. Dan maar wachten tot de volgende ochtend, vanmorgen dus. En hij dacht gisteravond de hele was te kunnen doen, iets wat hiermee behoorlijk verstoord werd. Even kwamen visioenen voorbij, zoals wachten op de Miehle monteur, misschien maandag pas etc. En het is vandaag vrijdag.

Vanmorgen, de Havenmeester:

Klepje open, en daar zat de noodknop. En open was de deur. Nu zien wat er verder gebeurt, laten we hopen dat de rest van de was ook nog aan de beurt komt.

Verder staat op ons programma de wekelijkse boodschappen. Water tanken en de boot ontdoen van alle herfst bladeren. Want dat is het echt wel op dit moment, HERFST! Koud, nat en winderig.

Maar we hebben een kachel, schrijf ik hier en kijk met een scheef oog naar de kalender.

Het is vandaag Vrijdag de dertiende…..