Verlegen ...

Vlietopper haven

(Leidschendam)

Donderdag 

Het “kratten gebeuren” gaat weer gestart worden. Dat betekent dus echt het einde van Zomertoer 2013. Morgenavond slapen we weer thuis. Zal wennen zijn. Al is ons bed hier smaller, niet bepaald zacht te noemen en je moet je vooral niet achterover in laten vallen, zoals thuis, dan zit je onder de blauwe plekken, daarbij het is hier ook kouder, maar …….. toch verkies ik de boot situatie.

Echter eens moet de draad in Voorschoten toch weer opgepakt worden. Jaap heeft trouwens veel plannen voor de winter om het een en ander aan de boot te wijzigen, cq verbeteren. Iets wat al heel lang op zijn lijstje staat en nu zeker aan de beurt gaat komen. Het is veel werk voor hem en zal maanden in beslag nemen. Wat het werk is, vermeld ik hier nog even niet, dit om al te “lastige” vragen te voorkomen.

Intussen heb ik ook een uittreksel van het logboek gemaakt.

Gevaren: 142 uur

Totaal gevaren: bijna 1000 km. De teller stond op 976, maar er zijn een aantal momenten geweest waarop er niets genoteerd werd door de laptop. Bijvoorbeeld door stroomuitval, vergeten de schakelaar om te zetten, of te laat in te schakelen. Dit heb ik zo’n beetje geschat op een kilometer of 25. Dus rond de 1000 km zeker.

Het aantal sluizen heb ik geteld en kwam op: 59, toch ook een respectabel aantal. Met geen enkele die in mijn herinnering, echte problemen gaven. Dit in tegenstelling tot andere jaren. Het weer was dit jaar natuurlijk prachtig te noemen. Het grootste gedeelte van de tijd alleen maar zon gehad, en wat een zalige temperaturen er bij. Misschien af en toen een ietsiepietsie te warm.

Jaap is nu naar huis en gaat kratten verzamelen, lege. En ik ga me vast geestelijk voorbereiden op het vullen ervan…..of te wel douchen en me aankleden.

Nog een dingetje. We hebben genoten van  jullie zo ontzettende lieve reacties tijdens onze reis op onze weblog; iets waar we steeds heel blij en soms heel verlegen van werden ….

Vrij zijn...

De Kever

(Bij de Kaag)

Dinsdag 

De Anthonetta, een schip welke we al jaren via hun weblog volgen en nu eens een keertje echt bezocht hebben. Aad en Carla geen toervaarders zoals wij, nee de Anthonetta is hun woonhuis cq schip. Al bijna 10 jaar en ze zouden niet anders willen. Wij raken ook meer en meer verslaafd aan dit bootleven. Na deze vier maanden  van af begin juni steeds gezellig verblijvend in ons eigen salonnetje in plaats van een woonkamer, alleen het woord al….WOONkamer. En nooit een ander uitzicht als je ’s morgen de gordijnen openschuift. Hoogstens de seizoenen hebben invloed op dat beeld.

Op een boot is de hele wereld van jou zo lijkt het. In theorie natuurlijk, je blijft ergens liggen, geniet van de omgeving en wil je wat anders dan maak je je lijnen los en vertrekt! Desnoods elke dag naar een andere stek. En bevalt het je daar, dan blijf je er gewoon weer een paar dagen liggen.

Zo is het natuurlijk niet echt. Je hebt zorgen om je water hoeveelheid, dat geldt ook de dieselvoorraad, de techniek moet onderhouden worden, technische mankementen oplossen anders is alle luxe in een klap tot op nul terug. Thuis moet je alleen de rekeningen op tijd betalen en je beschikt over water, warmte en comfort. En dan moet ik ook eerlijk vermelden dat je ten eerste niet overal zomaar mag aanleggen, en is het toegestaan dan altijd beperkt in tijd. Soms maar een of twee dagen en dan moet je weer weg zijn. Dus zo groot is onze vrijheid ook weer niet. Maar toch, wonen op een boot? Als je er over na gaat denken, ga je bijna je huis in de verkoop zetten. Tot je, in ons geval realiseert dat het allemaal niet zo vrij en blij is. Nee, onze gezondheid staat dit soort exercities niet meer toe. Dus “Carpe Diem” of te wel pluk de dag. En dat doen we, hebben we deze af gelopen tijd wederom volop gedaan.

EN… de plannen voor het nieuwe jaar, die liggen al weer klaar.