België...

Vlietopper

(In Leidschendam)

Donderdag 

Het zit er weer op. Alleen we liggen nog niet op onze eigen stek, maar aan de passantensteiger. De onze was nog bezet, we waren vergeten te melden dat we eraan kwamen. Tja en waarschijnlijk wordt het niet eerder dan 1 Oktober dat we naar ons eigen plaatsje aan de steiger kunnen gaan.

Is dat erg? Nee hoor, we hebben een mooi uitzicht op de Vliet. Net als onderweg zie je af en toe wat bootjes voorbij komen. Altijd leuk om naar te kijken.

Het was een rustige en easy vaartocht hiernaar toe. Alleen het stukje in de Vliet ter hoogte van Voorburg en verder. Daar deden ze weer een beetje moeilijk. Ik weet niet wat het is, maar altijd ontstaan er discussies over onze doorvaar hoogte. Je vraagt om een brugopening, je krijgt hun fiat en vervolgens gebeurt er helemaal niets. Na een klein kwartiertje dobberen, vraag ik per Marifoon of er gewacht moet worden op beroepsvaart of dat er problemen zijn.

“Hoe hoog bent u?”

“Twee meter zeventig.”

“Ja dan heeft u wel een probleem. Dan moet de brug voor  u geopend worden.”

Alsof ik iets geheel nieuws te horen krijg. En vervolgens:

“We gaan de brug voor u openen”.

Hoe vaak dit al gebeurd is, ik weet het niet. Het lijkt alsof ze ons altijd zolang laten wachten tot we uiteindelijk voor zouden kiezen gewoon onder de brug door te gaan varen, iets wat dus helemaal niet kan.

We hebben al vele varianten van deze situatie achter de rug zo lang dat we deze route varen. Maar ’t blijft irritant.

Maar dit is een van de weinige minpuntjes die we tijdens onze gehele vaartocht hebben meegemaakt. Eigenlijk verliep alles prima. Geen echte technische storingen in het schip, hoogstens hier en daar een los draadje of zo, geen onverwachte stremmingen bij sluizen, bruggen en dergelijke, voor het meeste van de tijd het prachtigste weer van de wereld gezien, en ontzettend veel gezien en vooral overal genoten.

En het gaat er op lijken dat we Frankrijk voor België gaan inruilen als ons toekomstige vaargebied.