Rood licht...

De Blauwe Kei

(Vlakbij Lommel)

Zondag 

Sluis 3 Mol

“Pakken ze onze lijntjes aan in deze sluis?” Vraagt de schipper van Flow.

“Laten we het hopen, anders hebben we een fiks probleem,”antwoordde ik.

In de sluis geen bereikbare bolders in de muur te zien, slechts een trap waar het verboden is om aan vast te maken, tijdens het schutten.

De sluis is bereikbaar via marifoonkanaal 18, als de sluiswachter de moeite neemt om hem te bedienen. Ik had hem een paar keer opgeroepen, maar geen reactie gekregen. Gebeurt wel vaker, en alles gaat gewoon zijn gang. Rood licht wordt groen en alles is vrij om binnen te varen.

Deze keer niet. Rood bleef rood, toen de schipper van Flow het lang genoeg vond duren, schoof hij langzaam de sluis in en wij er achter aan.

En? Geen ‘mannetje’ te zien! Na een lang hoe hoe roepen van af de Flow kwam er iemand over de rand kijken. Bleek de sluiswachter te zijn. Zo op afstand te zien was er meteen een felle discussie gaande. Er werd met de Vlaamse lidmaatschapskaart gezwaaid en op het bijbehorende vignet gewezen, maar aanpakken van lijnen was er niet bij. Ook bij ons niet. Nu hadden wij de mazzel om bij de (verboden) trap te liggen, zij hadden helemaal niets. Toch verliep alles, ondanks dat de saskolk in een grote teug binnen een paar minuten volliep. Heftig water dus.

Eenmaal buiten sluis hoorden we wat de aanleiding van de ergernis was. De Flow was door rood gevaren. En waarom er niet op onze oproep, ook zij hadden verschillende malen de sluis aangeroepen, niet gereageerd werd? Raadselachtig.

Sluis 2 en 1 waren een en al gedienstigheid. Binnenvaren, haken aan lijntjes bengelend tegen de sluismuur, even inhaken en de lijnen liggen in een mum van tijd allemaal boven om bolders.

Waarom al dat gedoe in sluis 4 nou voor nodig was? Waarom geen melding via de Marifoon? Radiostilte heeft deze narigheid veroorzaakt, en niks anders!

Intussen liggen we weer op onze vertrouwde stek, zo willen we dat toch een beetje noemen. Wij houden veel van de Blauwe Kei. Groen, rust en een prachtig gebied voor Tommy om te wandelen en wij om er te fietsen.

Onze opstapper, al een week lang, op het warme bovendek. Bij de Zonnecellen.