De
Blauwe Kei
Dinsdag
30 Juli
Het
krijgt iets eigens wanneer je hier vaker komt en wat langer dan een dag
verblijft. Het is hier heel stil, hoogstens wat vogels, en af en toe een
tractor die voorbij rijdt hoor je. Verder helemaal niets! Je krijgt bijna ook het
gevoel als of je hier helemaal alleen ligt. Wat absoluut niet het geval is.
Zo’n 10 a
12 twaalf andere recreanten liggen hier. En omdat we achter elkaar liggen, heb
je links en rechts van je, alleen maar groen.
En
wat is het hier mooi hier. Zo wisselend. Dennenbossen, maïsvelden – meters hoog
intussen - , loofbossen, en zandverstuivingen. Het lijkt wel op onze Veluwe
soms.
 |
| de Sahara, zoals dit heet, is hier vlakbij |
Met die zon van al weken daarbij een
droomplaatje. Moest een beetje ‘gevierd’ worden met: Koffie en warme
appeltaart, vonden wij. Op de terug weg hadden we meteen daarna een iets minder
schuldig gevoel, vanwege de calorieën, aangezien we zeker een kilometer of vijf
flink op de pedalen moesten staan. De accu stippeltjes zag je minderen met het
kwartier. Terwijl we toch ook stevig mee trapten! Windkracht vijf vol tegen…..
Maar we haalden veilig en wel de ‘haven’.
 |
| Warme appeltaart met voor Jaap twee bollen ijs! (de roze gloed is van het zonnescherm.....) |
Geen opmerkingen:
Een reactie posten