De
Blauwe Kei
(bij
Lommel)
Woensdag
Gisteravond
na het ophalen van het havengeld, ging ons kleine havenmeestertje op zijn racefiets
finaal onderuit. Had (gelukkig) geen
vaart nog. Zijn plastic tas met administratie haakte in het voorwiel, en voor
hij verder kon fietsen lag hij onderste boven. Hij had zo’n vreselijk pijn in
zijn bovenarm, dat het zweet tappelings langs zijn gezicht bleef stromen. Een
breuk zou ons niet verbazen. Wat nu? Hoe bereiken we zijn moeder? Op dat moment
kwam een van de vaste bewoners van de haven aangereden. Die belde haar en even
later kwam ze met vliegende vaart aangereden. Zichtbaar geëmotioneerd. Toen
onze patiënt op weg naar de dokter was, vertelde zijn oudere broer, die mee ook
gekomen was, dat hun vader drie maanden geleden tijdens hun vakantie in
Nederland plotseling op 47 jarige leeftijd (na een hartaanval) overleden is.
Toen konden we in een klap begrijpen waarom zijn
moeder reageerde, zoals ze reageerde.
Vanavond
horen we de uitslag via zijn broer, die de honneurs van het havengeld ophalen gaat
waarnemen.
Intussen
hebben we sinds een lange tijd weer eens een regenbui gehad. Gisteravond rommelde
het wat in de verte, maar verder niets tot vanmorgen. Overigens schijnt het in
de omgeving van Weert hevig te keer gegaan te zijn. Hagelstenen, pingpongballen
zo groot. Jaap vertelde dat wanneer die dingen van zo’n kaliber op onze
zonnepanelen neerkomen, ze gelijk ‘dood’ zijn. Beschadigde cellen doen de
stroomvoorziening direct stoppen. Wat ga je dan ineens weer ontzettend veel
houden van je generator….
Even
nog voor de administratie:
Gistermiddag
28 kilometer
gefietst!
Een
gelukkige moeder rijdt zo juist weer weg. Net vernomen dat de arm van onze
havenmeester wel nog even in een Mitella moet, maar verder er gelukkig niets
echt beschadigd is. Hoogstens een spier die wat rust moet houden….
Geen opmerkingen:
Een reactie posten